πεοίδης

-ες, Α

αυτός που έχει μεγάλο και χοντρό πέος.

[ΕΤΥΜΟΛ. Υποχωρητ. παράγωγο ενός αμάρτυρου *πεοιδῶ (< πέος + οἰδῶ «φουσκώνω, πρήζομαι»), πρβλ. ενοιδής < ἐνοιδῶ].